اعوذ بالله من الشيطان الرجيم
« يا ايهاالذين آمنوا ان تتقوا الله يجعل لكم فرقانا و يكفر عنكم‏
سيئاتكم و يغفر لكم و الله ذو الفضل العظيم ».
در اين آيه مطلبی بيان شده است كه در واقع مشتمل بر سه مطلب است :
1 - آثار تقوا : می‏دانيم كلمه تقوا در اصطلاح قرآن و اسلام اصطلاح خاصی‏
است . در عرف عوام و دهاتيها تقوا و طهارت را برابر می‏دانند ( رعايت‏
پاكی و نجسی ) ولی در اصطلاح قرآن ، تقوا يك حالت روحی و ملكه اخلاقی‏
است كه هرگاه اين ملكه در انسان پيدا شد ، قدرتی پيدا می‏كند كه می‏تواند
از گناه پرهيز كند اگر چه گناه بر

او عرضه شود . تقوا اولياء حق را نگهداری می‏كند و مصونيت می‏دهد . ملكه و
فضيلت تقوا در روح انسان اثر می‏گذارد و او را از ارتكاب لغزشها و
گناهها باز می‏دارد .

اثر تقوا در دنيا

در قرآن سه اثر برای تقوا بيان شده . يكی اثر روحی است كه در دنيا
پيدا می‏شود ، و دو تا در آخرت ظهور پيدا می‏كند . در دنيا همانطور كه در
آيه هم ذكر شده به انسان روشن بينی می‏دهد ، چون انسان را روشن می‏كند .
بايد بدانيم همانطور كه در بيرون خود روشنايی و تاريكی می‏بينيم و بيرون‏
وجودمان تاريك يا روشن می‏شود ، در درون و ضمير خود نيز روشنائی و تاريكی‏
احساس می‏كنيم . ضمير بعضی روشن است و گويی در آن چراغی نصب شده است .
و به عكس ، ضمير بعضی تاريك است در اثر خاموشی چراغ باطن ، و اين قطعا
حقيقی است . افراد روشن ضمير اولين چيزی كه دارند اين است كه بهتر از
ديگران خوبيها و بديها را احساس می‏كنند ، عيبها و نقصها را می‏بينند و
اعتراف می‏نمايند . ولی افرادی كه درونی تاريك دارند ، واضح‏ترين و
بزرگترين عيب خود را نمی‏بينند . و منحصر به اين نيست . نكته‏ای را
فيلسوفان توجه كرده‏اند و آن اينكه انسان بيرون خودش را از آئينه و عينك‏
وجود خودش می‏بيند . ما يكديگر يا جهان را با عينك وجود خودمان می‏بينيم‏
. اگر اين عينك سفيد و بی غبار باشد اشياء و جهان را همانطور كه هست‏
سفيد و روشن می‏بينيم ، و اگر تيره و سياه باشد جهان را تيره و سياه‏
می‏بينيم ، و اين نكته بسيار جالب

است . ملای رومی می‏گويد : گر بگردی تو . . .
امتحان كن : دور خود بچرخ ، بعد بايست ، می‏بينی تمام اطرافت می‏چرخد ،
در حالی كه اينطور نيست بلكه سر تو می‏چرخد . اگر انسان با تقوا و روشن و
پاك و صاف باشد ، كوچك را كوچك ، سفيد را سفيد ، و سياه را سياه‏
خواهد ديد .
اگر چه اين مطلب يك مقدار شوخی است ولی يادم هست خطيب بسيار فاضل‏
و مبرز مرحوم اشراقی قمی كه شايد خيلی از آقايان اسم ايشان را شنيده‏
باشند يا سخنرانيشان را ديده باشند ، و از خطبای تقريبا درجه اول ايران ،
و هم فاضل بود و هم سخنور ، يك وقتی در قم ، بالای منبر ، افتاده بود تو
دنده انتقاد از قميها . ( خيلی انسان معتقد خوبی هم بود ) . می‏خواست‏
بگويد اين مردم عوام قم ما خيلی خرافاتی هستند . و از جمله می‏گفت قميها
به گربه سياه خيلی احترام می‏گزارند ، و فكر می‏كنند كه گربه سياه از ما
بهتران است ، و لهذا وقتی گربه سياه می‏آيد فورا از بهترين غذاهاشان و
گوشت خالص برايش می‏اندازند . بر عكس برای گربه‏های ديگر اهميتی قائل‏
نيستند ، آن مقداری هم كه شرعا بايد به او داد نمی‏دهند ، و لهذا همه‏
گربه‏های ديگر در قم منقرض شده‏اند و فقط گربه سياه‏ها مانده‏اند . هر چه‏
نگاه می‏كنی در اين شهر گربه سياه می‏بينی ، آن هم چاق و چله . از منبر آمد
پائين . طلبه خيلی خوشمزه‏ای بود خرم‏آبادی . اتفاقا مرحوم اشراقی عينك‏
سياه به چشمش زده بود . وقتی آمد نشست ، آن طلبه به همان زبان خرم‏آبادی‏
و خيلی ساده و لطيف گفت : قربانت ! ما كه تو اين شهر گربه سياه‏
نمی‏بينيم . تو عينك سياه به چشمت زده‏ای

اثر اخروی تقوا

اثر تقوا در آخرت اين است كه گناهان گذشته را پاك می‏كند ، كفاره عمل‏
گذشته است ، يعنی [ گناهان گذشته را ] محو می‏كند : « و يكفر عنكم سياتكم‏
غ . مقصود اين است كه اثر گناهان گذشته را جبران می‏كند . چون تقوای‏
واقعی [ همراه با ] توبه است . كسی كه يك آلودگيهايی در گذشته داشته ،
هنگامی باتقوا خواهد بود كه از آن آلودگيها توبه كند . پس اثر آن گناهان‏
گذشته پاك می‏شود ، مجازات اخروی هم از انسان سلب می‏شود . يعنی خدا
ديگر بنده باتقوايش را به خاطر گناهان گذشته‏ا ش مجازات نمی‏كند . « و
الله ذو الفضل العظيم »خدا صاحب فضل و بزرگ است . قرآن كريم در اين‏
آيات می‏خواهد ما را توجه بدهد كه اگر ايمان ما ايمان واقعی باشد و اگر
عمل ما عمل اسلامی باشد و اگر جامعه ما جامعه مسلمان باشد ، مشمول انواعی‏
از عنايتهای الهی خواهيم بود و موفقيتها خواهيم داشت . از جمله همان‏
آيه‏ای است كه خواندم : « ان تتقوا الله يجعل لكم فرقانا »تقوا داشته‏
باشيد تا روشن بين باشيد . و اين خودش چه موفقيت بزرگی است كه يك فرد
يا يك جامعه روشن بين باشد . گاهی قرآن داستان نقل می‏كند بر همين اساس‏
، يعنی جريانهائی از تاريخ مسلمين نقل می‏كند كه به موجب اين جريانها
نشان می‏دهد كه در صدر اول خداوند چگونه پيغمبر خودش را و به تبع ،
مؤمنينی را كه همراه او بودند ، چون بر راه حق و بر راه خدا و بر راه‏
تقوا بودند مؤيد كرد و از چه مضايق و تنگناهايی نجات داد و بر عكس‏
دشمنان آنها را با آن

همه قدرت و سطوت ، با آن همه طنطنه و طمطراق نيست و نابود كرد . همه‏
اينها را به صورت درس عملی بيان می‏كند .
« و اذ يمكر بك الذين كفروا ليثبتوك او يقتلوك او يخرجوك و يمكرون‏
و يمكرالله و الله خير الماكرين ». در اين آيه يكی از فرازهای حساس‏
تاريخ اسلام بيان می‏شود و نشان می‏دهد كه چگونه در سخت‏ترين شدائد ، خداوند
اسلام و مسلمين را نجات داد . چرا ؟ چون واقعا اسلام و ايمان حكمفرما بود
. يكی از آن سخت‏ترين شدايد ، مسئله هجرت پيغمبر اكرم ( ص ) است .
جريانی كه منتهی شد به هجرت رسول اكرم از مكه به مدينه بسيار حيرت‏
انگيز است . پيغمبر اكرم در ده سال اول بعثتشان كه جناب ابوطالب پدر
بزرگوار علی عليه السلام هنوز در قيد حيات بود و او رئيس بنی‏هاشم و مورد
احترام همه قريش بود به واسطه حمايت ابوطالب كمتر مورد آزار قرار
می‏گرفت . بعد از وفات ابوطالب ، به فاصله چند روز همسر بزرگوارشان‏
خديجه سلام الله عليها نيز از دنيا رفت . اين زن واقعا مصداق يار غمگسار
بود و از نظر روحی به قدری انطباق داشت با رسول خدا كه بايد گفت در
جهان نظير نداشت . اين زن بسيار فداكار و عاقله بود ، مالش ، جانش ،
هستيش ، خوشی ، سعادت و همه چيز خود را به پای رسول اكرم ريخت . بعد
از وفات ابوطالب و خديجه ، سختگيری بر رسول اكرم به حد اعلا رسيد . در
اين ميان خدا وسيله عجيبی فراهم كرد :
مردم مدينه دو قبيله بودند به نام اوس و خزرج كه هميشه با هم جنگ‏
داشتند . يك نفر از آنها به نام اسعد بن زراره می‏آيد به مكه برای اينكه‏
از قريش استمداد كند . وارد می‏شود بر يكی از مردم قريش .

كعبه از قديم معبد بود گو اينكه در آن زمان بتخانه بود و رسم طواف كه‏
از زمان حضرت ابراهيم معمول بود هنوز ادامه داشت . هركس كه می‏آمد ،
يك طوافی هم دور كعبه می‏كرد . اين شخص وقتی خواست برود به زيارت كعبه‏
و طواف بكند ، ميزبانش به او گفت : " مواظب باش ! مردی در ميان ما
پيدا شده ، ساحر و جادوگری كه گاهی در مسجد الحرام پيدا می‏شود و سخنان‏
دلربای عجيبی دارد . يك وقت سخنان او به گوش تو نرسد كه تو را بی‏
اختيار می‏كند . سحری در سخنان او هست " . اتفاقا او موقعی می‏رود برای‏
طواف كه رسول اكرم در كنار كعبه در حجر اسماعيل نشسته بودند و با خودشان‏
قرآن می‏خواندند . در گوش اين شخص پنبه كرده بودند كه يكوقت چيزی نشنود
. مشغول طواف كردن بود كه قيافه شخصی خيلی او را جذب كرد . ( رسول اكرم‏
سيمای عجيبی داشتند ) . گفت نكند اين همان آدمی باشد كه اينها می‏گويند ؟
يك وقت با خودش فكر كرد كه عجب ديوانگی است كه من گوشهايم را پنبه‏
كرده‏ام . من آدمم ، حرفهای او را می‏شنوم ، پنبه را از گوشش انداخت‏
بيرون . آيات قرآن را شنيد . تمايل پيدا كرد . اين امر منشأ آشنايی مردم‏
مدينه با رسول اكرم ( ص ) شد . بعد آمد صحبتهايی كرد و بعدها ملاقاتهای‏
محرمانه‏ای با حضرت رسول كردند تا اينكه عده‏ای از اينها [ به مكه ] آمدند
و قرار شد در موسم حج در يكی از شبهای تشريق يعنی شب دوازدهم وقتی كه‏
همه خواب هستند بيايند در منا ، در عقبه وسطی ، در يكی از گردنه‏های آنجا
، رسول اكرم ( ص ) هم بيايند آنجا و حرفهايشان را بزنند . در آنجا رسول‏
اكرم فرمود من شما را دعوت می‏كنم به خدای يگانه و . . . و شما اگر

حاضريد ايمان بياوريد ، من به شهر شما خواهم آمد . آنها هم قبول كردند و
مسلمان شدند ، كه جريانش مفصل است . زمينه اينكه رسول اكرم ( ص ) از
مكه به مدينه منتقل بشوند فراهم شد . اين اولين [ حادثه ] بود . بعد
حضرت رسول ( ص ) مصعب بن عمير را فرستادند به مدينه و او در آنجا به‏
مردم قرآن تعليم داد . اينهايی كه ابتدا آمده بودند ، عده اندكی بودند ،
به وسيله اين مبلغ بزرگوار عده زياد ديگری مسلمان شدند و تقريبا جو مدينه‏
مساعد شد . قريش هم روز بروز بر سختگيری خود می‏افزودند ، و در نهايت‏
امر تصميم گرفتند كه ديگر كار رسول اكرم را يكسره كنند . در " دارالندوه‏
" تشكيل جلسه دادند ، كه اين آيه قرآن يكسره اشاره به آنهاست . "
دارالندوه " در حكم مجلس سنای مكه بوده . مكه اساسا نه از خودش حكومتی‏
داشت به شكل پادشاهی يا جمهوری ، و نه تابع يك مركزی بود . يك نوع‏
حكومت ملوك الطوايفی داشتند . قراری داشتند كه از هر قبيله‏ای چند نفر
با شرايطی و از جمله اينكه از چهل سال كمتر نداشته باشند بيايند در آنجا
جمع بشوند و درباره مشكلاتی كه پيش می‏آيد با يكديگر مشورت كنند و هر چه‏
در آنجا تصميم می‏گرفتند ، ديگر مردم قريش عمل می‏كردند . " دارالندوه "
يكی از اطاقهايی بود كه در اطراف مسجد الحرام بود . الان آن محل خراب‏
شده و داخل مسجد الحرام است .
در آنجا پيشنهادهايی كردند ، گفتند بالاخره بايد به يك شكلی آزادی را
از محمد سلب كنيم ، يا اساسا او را بكشيم يا حبسش كنيم و يا لااقل شرش‏
را از اينجا بكنيم و تبعيدش كنيم ، هر جا می‏خواهد برود . در اينجاست كه‏
هم شيعه و هم سنی نوشته‏اند پيرمردی در اين مجلس

ظاهر شد با اينكه قرار نبود كه غير قريش كس ديگر را در آنجا راه بدهند
و گفت من اهل نجد هستم . گفتند اينجا جای تو نيست . گفت نه ، من راجع‏
به همين موضوعی كه قريش در اينجا بحث می‏كنند صحبت و فكر دارم . بالاخره‏
اجازه گرفت و داخل شد . و در اخبار وارد شده كه اين پيرمرد انسان نبود و
شيطان بود كه به صورت يك پيرمرد مجسم شد . به هر حال در تاريخ ، او به‏
نام " شيخ نجدی " معروف شد كه در آن مجلس شيخ نجدی هم اظهار نظر كرد
و در آخر هم نظر شيخ نجدی تصويب شد . آن پيشنهاد كه گفتند يك نفر را
بفرستند پيغمبر را بكشد رد شد . همان شيخ نجدی گفت اين عملی نيست . اگر
شما يك نفر بفرستيد ، قطعا بنی هاشم به انتقام خون محمد او را خواهند
كشت و كيست كه يقين داشته باشد كه كشته می‏شود و حاضر شود اين كار را
انجام دهد . گفتند او را حبس می‏كنيم . گفت حبس هم مصلحت نيست زيرا
باز بنی هاشم به اعتبار اينكه به آنها بر می‏خورند كه فردی از آنها محبوس‏
باشد ، اگر چه به تنهايی زورشان به شما نمی‏رسد ولی ممكن است در موقع حج‏
كه مردم جمع می‏شوند ، از نيروی مردم استمداد كنند و محمد را از حبس‏
بيرون بكشند . پيشنهاد تبعيد شد . گفت اين از همه خطرناكتر است . او
مردی خوش صورت و خوش بيان و گيرا است . الان به تنهايی در اين شهر
افراد شما را به تدريج دارد جذب می‏كند . [ يك وقت می‏بينيد ] رفت در
ميان قبايل عرب چندين هزار نفر را پيرو خودش كرد و با چندين هزار مسلح‏
آمد سراغ شما . در آخر پيشنهاد شد و مورد قبول واقع شد كه او را بكشند
ولی به اين شكل كه از هر يك از قبايل قريش يك نفر در كشتن شركت كند ،
و از

بنی هاشم هم يك نفر باشد ( چون از بنی هاشم ، ابولهب را در ميان خودشان‏
داشتند ) و دسته جمعی او را بكشند و به اين ترتيب خونش را لوث كنند ،
و اگر بنی هاشم ادعا كردند ، می‏گوييم قبيله شما هم شركت داشتند . حداكثر
اين است كه به آنها ديه می‏دهيم . ديه ده انسان را هم خواستند ، می‏دهيم .
همان شبی كه اينها تصميم گرفتند اين تصميم محرمانه را اجرا بكنند وحی‏
الهی بر پيغمبر اكرم نازل شد ( همان حرفی كه به موسی گفته شد : « ان الملا
يأتمرون بك يقتلوك فاخرج ) : و اذ يمكر بك الذين كفروا ليثبتوك او
يقتلوك او يخرجوك و يمكرون و يمكر الله و الله خير الماكرين ». از مكه‏
بيرون برو ، خواستند شبانه بريزند . ابولهب كه يكی از آنها بود مانع شد
. گفت شب ريختن به خانه كسی صحيح نيست . در آنجا زن هست ، بچه هست ،
يك وقت اينها می‏ترسند يا كشته می‏شوند . بايد صبر كنيم تا صبح شود . (
باز همين مقدار وجدان و شرف داشت ) . گفتند بسيار خوب . آمدند دور
خانه پيغمبر حلقه زدند و كشيك می‏دادند ، منتظر كه صبح بشود و در روشنايی‏
بريزند خانه پيغمبر . اين مطلب مورد اتفاق جميع محدثين و مورخين است و
در اين جهت حتی يك نفر تشكيك نكرده است كه پيغمبر اكرم ، علی عليه‏
السلام را خواست و فرمود علی جان ! تو امشب بايد برای من فداكاری بكنی .
عرض كرد يا رسول الله ! هر چه شما امر بفرماييد . فرمود امشب ، تو در
بستر من می‏خوابی و همان برد و جامه‏ای را كه من موقع خواب به سر می‏كشم به‏
سر ميكشی . عرض كرد : بسيار خوب . قبلا علی عليه السلام و " هند بن ابی‏
هاله " آن نقطه‏ای كه رسول

اكرم بايد بروند در آنجا مخفی بشوند يعنی غار ثور را در نظر گرفتند ، چون‏
قرار بود در مدتی كه حضرت در غار هستند رابطه مخفيانه‏ای در كار باشد و
اين دو ، مركب فراهم كنند و آذوقه برايشان بفرستند . شب ، علی ( ع )
آمد خوابيد و پيغمبر اكرم ( ص ) بيرون رفت . در بين راه كه حضرت‏
می‏رفتند به ابوبكر برخورد كردند . حضرت ، ابوبكر را با خودشان بردند .
در نزديكی مكه غاری است به نام غار ثور ، در غرب مكه و در يك راهی‏
است كه اگر كسی بخواهد به مدينه برود از آنجا نمی‏رود . مخصوصا راه را
منحرف كردند . پيغمبر اكرم ( ص ) با ابوبكر رفتند و در آن محل مخفی‏
شدند . قريش هم منتظر كه صبح دسته جمعی بريزند و اينقدر كارد و چاقو به‏
حضرت بزنند نه با شمشير كه بگويند يك نفر كشته كه حضرت كشته بشود و
بعد هم اگر بگويند كی كشت ، بگويند هر كسی يك وسيله‏ای داشت و ضربه‏ای‏
زد . اول صبح كه شد اينها مراقب بودند كه يك وقت پيغمبر اكرم از آنجا
بيرون نرود . ناگاه كسی از جا بلند شد . نگاه كردند ديدند علی است . اين‏
صاحبك رفيقت كجاست ؟ فرمود مگر شما او را به من سپرده بوديد كه از من‏
می‏خواهيد ؟ گفتند پس چه شد ؟ فرمود : شما تصميم گرفته بوديد كه او را از
شهرتان تبعيد كنيد ، او هم خودش تبعيد شد . خيلی ناراحت شدند . گفتند
بريزيم همين را به جای او بكشيم ، حالا خودش نيست جانشينش را بكشيم .
يكی از آنها گفت او را رها كنيم ، جوان است و محمد فريبش داده است .
فرمود : به خدا قسم اگر عقل مرا در ميان همه مردم دنيا تقسيم كنند ، اگر
همه ديوانه باشند عاقل می‏شوند . از همه‏تان عاقل‏تر و فهميده‏ترم .

حضرت رسول ( ص ) را تعقيب كردند . دنبال اثر پای حضرت را گرفتند تا
به آن غار رسيدند . ديدند اينجا اثری كه كسی به تازگی درون غار رفته باشد
نيست . عنكبوتی هست و در اينجا تنيده است ، و مرغی هست و لانه او .
گفتند نه ، اينجا نمی‏شود كسی آمده باشد . تا آنجا رسيدند كه حضرت رسول (
ص ) و ابوبكر صدای آنها را می‏شنيدند و همين جا بود كه ابوبكر خيلی‏
مضطرب شده و قلبش به طپش افتاده بود و می‏ترسيد . اين آيه قرآن است ،
يعنی روايت نيست كه بگوييم فقط شيعه‏ها قبول دارند و سنيها قبول ندارند
. آيه اين است : « الا تنصروه فقد نصره الله اذ اخرجه الذين كفروا ثانی‏
اثنين اذ هما فی الغار اذ يقول لصاحبه لا تحزن ان الله معنا ». يعنی اگر
شما مردم قريش پيغمبر را ياری نكنيد ، خدا او را ياری كرد و ياری می‏كند
همچنانكه در داستان غار ، پيغمبر را ياری كرد ، در شب هجرت در حالی كه‏
آن دو در غار بودند . " هما " نشان می‏دهد كه غير از پيغمبر يك نفر
ديگر هم بوده است كه همان ابوبكر است . « اذ يقول لصاحبه لا تحزن ان‏
الله معنا ». ( كلمه " صاحب " اصلا در لغت عرب يعنی همراه . حتی به‏
حيوانی هم كه همراه كسی باشد عرب می‏گويد : صاحب ) . آنگاه كه پيغمبر به‏
همراه خود گفت : نترس ، غصه نخور ، خدا با ماست . « فانزل الله سكينته‏
عليه و ايده بجنود لم تروها »( 1 ) خداوند وقار خودش را بر پيغمبر نازل‏
كرد . ديگر نمی‏گويد وقار را بر هر دو نفر نازل كرد . رحمت خودش را بر
پيغمبر نازل كرد و پيغمبر را تأييد نمود .
پاورقی :
1 - سوره توبه ، آيه . 40

نمی‏گويد هر دو را تأييد كرد . حالا بگذاريم از اين قضيه .
تا به اين مرحله رسيد ، از همان جا برگشتند . گفتند ما نفهميديم اين‏
چطور شد ؟ به آسمان بالا رفت يا به زمين فرو رفت ؟ مدتی گشتند . پيدا
نكردند كه نكردند . سه شبانه روز يا بيشتر پيغمبر اكرم ( ص ) در همان‏
غار بسر بردند . آن دلهای شب كه می‏شد ، هند بن ابی هاله كه پسر خديجه‏
است از شوهر ديگری ، و مرد بسيار بزرگواری است محرمانه آذوقه می‏برد و
بر می‏گشت . قبلا قرار گذاشته بودند مركب تهيه كنند . دو تا مركب تهيه‏
كردند و شبانه بردند كنار غار ، آنها سوار شدند و راه مدينه را پيش‏
گرفتند .
حالا قرآن می‏گويد ببينيد خداوند پيغمبر را در چه سختيهايی به چه نحوی‏
كمك و مدد كرد . آنها نقشه كشيدند و فكر كردند و سياست به كار بردند
ولی نمی‏دانستند كه خدا اگر بخواهد ، مكر او بالاتر است . « و اذ يمكر بك‏
الذين كفروا »و آنگاه كه كافران درباره تو مكر و حيله به كار می‏برند
برای اينكه يكی از سه كار را درباره تو انجام بدهند : « ليثبتوك » "
اثبات " معنايش حبس است . چون كسی را كه حبس می‏كنند در يك جا
ثابت و ساكن نگه می‏دارند . عرب وقتی می‏گويد " اثبت " يعنی حبس كن )
برای اينكه تو را در يك جا ثابت نگه دارند يعنی زندانيت كنند . « او
يقتلوك »يا خونت را بريزند . « او يخرجوك » يا تبعيدت كنند . « و
يمكرون »آنها مكر می‏كنند . قريش به مكر و حيله‏های خودشان خيلی اعتماد
داشتند و مثلا می‏گفتند چنان می‏كنيم كه خونش لوث بشود ، ولی نمی‏دانستند
كه بالای همه اين تدبيرها و نقشه‏ها تقدير و اراده الهی

است و اگر بنده‏ای مشمول عنايت الهی بشود ، هيچ قدرتی نمی‏تواند او را از
ميان ببرد . " مكر " نقشه‏ای است كه هدفش روشن نيست . اگر انسان‏
نقشه‏ای بكشد كه آن نقشه هدف معينی در نظر دارد اما مردم كه می‏بينند خيال‏
می‏كنند برای هدف ديگری است ، اين را می‏گويند " مكر " . خدا هم گاهی‏
حوادث را طوری به وجود می‏آورد كه انسان نمی‏داند اين حادثه برای فلان هدف‏
و مقصد است ، خيال می‏كند برای هدف ديگری است ، ولی نتيجه نهائيش چيز
ديگری است . اين است كه خدا هم مكر می‏كند يعنی خدا هم حوادثی به وجود
می‏آورد كه ظاهرش يك طور است ولی هدف اصلی چيز ديگر است . آنها مكر
می‏كنند، خدا هم مكر می‏كند ، و خدا از همه مكر كنندگان بالاتر و بهتر است.
« و اذا تتلی عليهم آياتنا قالوا قد سمعنا لو نشاء لقلنا مثل هذا ان‏
هذا الا اساطير الاولين ». می‏دانيم كه ابزار پيغمبر ، معجزه پيغمبر و آن‏
چيزی كه برای پيغمبر نظير عصای موسی بود ، قرآن بود و بس ، و پيغمبر غير
از قرآن مددكار ديگری نداشت . يك فرد ، تنهای تنها مبعوث می‏شود و با
نيروی قرآن تدريجا افراد را جمع می‏كند و تشكيل نيرو می‏دهد . اين بود كه‏
مسئله‏ای كه درباره پيغمبر مطرح بود مسئله قرآن بود . قريش ناچار بودند
كه با اين وسيله پيغمبر به مبارزه بپردازند . پيغمبر می‏گفت اين كتاب ،
سخن خدا و ما فوق سخن بشر است . آنها می‏بايست پاسخی تهيه كنند . [
مسائلی كه درباره قرآن مطرح بود ] يكی مسئله زيبايی و فصاحت و بلاغت‏
قرآن بود . ديگر . خبرها و داستانهايی بود كه پيغمبر راجع به انبياء
گذشته می‏گفت و

قريش به كلی از اينها بی خبر بودند . آنها برای اينكه با پيغمبر مبارزه‏
كنند ، رؤسايشان گاهی می‏آمدند پارازيت می‏دادند به صورت ادعا ولی هيچگاه‏
عمل نمی‏كردند . « و اذا تتلی عليهم آياتنا »هنگامی كه آيات ما بر اينها
تلاوت می‏شود « قالوا قد سمعنا »می‏گويند ما هم شنيديم « لو نشاء لقلنا
مثل هذا »اگر ما هم بخواهيم می‏توانيم مثلش بگوييم اما نمی‏خواهيم بگوييم‏
. خيلی حرف عجيبی است ! اگر می‏توانستيد ، همان ساعت اول می‏گفتيد .
ابوی ما نقل می‏كردند كه يك استاد بنايی بود از اين بناهای خود ساخته‏
به قول امروزيها . يك وقت او را آورده بودند يك ضربی در منزل ما بزند
. گفتند كه اين آمد يك ضربی زد ، وقتی آخرهای كار رسيد ، يكدفعه آمد
پائين . گفتيم خوب دفعه اولش است ، اشتباه كرد . دو مرتبه همه اينها
راجمع كرد و از نو ضربی زد . دفعه دوم هم آمد پائين . دفعه سوم هم‏
همينطور . ابوی ما رفته بودند ناراحت كه بابا تو كه بلد نيستی چرا مردم‏
و خودت را معطل می‏كنی ؟ ! روز اول بگو من بلد نيستم ضربی بزنم . تو ، هم‏
خودت را ناراحت كردی هم ما را ، خوب بگو من بلد نيستم . گفته بود : "
آقای حاج شيخ اين چه حرفی است شما می‏زنيد ؟ ! من اگر ميلم باشد ضربی‏
می‏سازم " . من نمی‏دانم اين ميل كی می‏خواهد پيدا بشود ؟ !
اينها هم گفتند اگر ميلمان باشد مثل قرآن می‏گوييم ، حالا نمی‏خواهيم‏
بگوييم . اين سخن برای اين بود كه بلكه بعضی از مستضعفين و بيچاره‏ها را
گول بزنند . می‏گفتند مگر محمد چه می‏گويد ؟ ! داستانها و افسانه‏های گذشته‏
را می‏گويد . خوب ما هم

می‏توانيم افسانه‏های گذشته را بگوييم . مردی از اينها به نام نضربن‏
الحارث برای همين كار آمد به ايران ( رؤسای قريش با ايران هم روابط
داشتند ) و مقدار زيادی از افسانه‏های قديم ايرانی رستم و اسفنديار و
كيكاووس و جمشيد و از اين حرفها را جمع كرد و بعد گفت : مردم ! بياييد
تا برايتان داستان بگويم . اگر محمد ( ص ) برايتان داستان می‏گويد من هم‏
برايتان داستان می‏گويم . اما كسی نرفت حرفش را گوش بكند . چون‏
داستانهای قرآن افسانه نيست . گفتند « لو نشاء لقلنا مثل هذا »ميل ما
نيست و الا اگر ميل ما باشد ، مثل اين می‏توانيم بگوييم . چيزی نيست ،
اينها افسانه‏های گذشتگان است ، و افسانه‏های گذشتگان موضوع مهمی نيست .
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرين .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: