(نام لاتین: thrombocytopenia)

شرح بیماری

ترومبوسیتوپنی‌ عبارت‌ است‌ از كاهش‌ تعداد پلاكت‌ها در گردش‌ خون‌. پلاكت‌ها با بستن‌ هر شكاف‌ كوچكی‌ كه‌ در جدار عروقی‌ خونی‌ ایجاد گردد، نقشی‌ حیاتی‌ در كنترل‌ خونریزی‌ ایفا می‌كنند. در ترومبوسیتوپنی‌ تمایل‌ به‌ خونریزی‌ به‌ ویژه‌ از عروق‌ خونی‌ كوچك‌تر وجود دارد. این‌ امر باعث‌ خونریزی‌ غیرطبیعی‌ در پوست‌ و سایر قسمت‌های‌ بدن‌ می‌گردد. چند نوع‌ ترومبوسیتوپنی‌ از جمله‌ پورپورای‌ ترومبوسیتوپنیك‌ ایدیوپاتیك‌ و پورپورای‌ ترومبوسیتوپنیك‌ ترومبوتیك‌ وجود دارد.

پتشی‌ (لكه‌های‌ كوچك‌، گرد، بدون‌ برجستگی‌ و به‌ رنگ‌ قرمز مایل‌ به‌ ارغوانی‌ در پوست‌)

تمایل‌ به‌ كبودشدگی‌

خونریزی‌ در دهان‌

خون‌ دماغ‌

قاعدگی‌های‌ شدید یا طولانی‌

وجود خون‌ در ادرار

مادرزادی‌

تولید كم‌ یا ناقص‌ پلاكت‌ها در مغز استخوانی‌

گاهی‌ علت‌ ناشناخته‌ است‌ (ایدیوپاتیك‌)

عفونت‌ حاد

عفونت‌ با ویروس‌ نقص‌ ایمنی‌ انسانی‌ (ایدز)

مصرف‌ آسپیرین‌ یا سایر داروهای‌ ضد التهاب‌ غیراستروییدی‌

مصرف‌ داروهایی‌ چون‌ كینیدین‌، داروهای‌ گوگردار، داروهای‌ ضد دیابتی‌ خوراكی‌، نمك‌های‌ طلا، ریفامپین‌ و غیره‌

بزرگی‌ طحال‌ (هیپراسپلنیسم‌)

كاهش‌ درجه‌ حرارت‌ بدن‌

انتقال‌ خون‌

مصرف‌ الكل‌

پره‌اكلامپسی‌

بیماری‌های‌ دیگر از جمله‌ لوپوس‌ اریتماتوی‌ سیستمیك‌، كم‌خونی‌، لوسمی‌، سیروز و غیره‌

مواجهه‌ با اشعه‌ ایكس‌

اجتناب‌ تا حد ممكن‌ از داروهایی‌ كه‌ عامل‌ خطرزا هستند.

در مورد بیماران‌ مبتلا به‌ ترومبوسیتوپنی‌ از آسیب‌ بپرهیزید و در صورت‌ وقوع‌، دنبال‌ درمان‌ باشید.

در موارد حاد به‌ خصوص‌ در كودكان‌، اكثراً ظرف‌ 2 ماه‌ بهبود می‌یابند.

در موارد مزمن‌ ممكن‌ است‌ فروكش‌ و عود وجود داشته‌ باشد. بعضی‌ خود به‌ خود بهبود می‌یابند.

سكته‌ مغزی‌ (خونریزی‌ مغزی‌)

از دست‌ دادن‌ شدید خون‌

عوارض‌ جانبی‌ دارو درمانی‌

تشخیص‌ با توجه‌ به‌ علایم‌ بیمار و نتیجه‌ آزمایش‌ خون‌ كه‌ نشانگر تعداد پلاكت‌ها است‌ گذاشته‌ می‌شود.

در بعضی‌ موارد درمانی‌ لازم‌ نیست‌ و اجازه‌ داده‌ می‌شود تا ترومبوسیتوپنی‌ سیر خود را طی‌ كند.

سایر برنامه‌های‌ درمانی‌ بسته‌ به‌ علت‌ زمینه‌ای‌ فرق‌ می‌كنند.

قطع‌ داروی‌ مضر در ترومبوسیتوپنی‌ ناشی‌ از دارو

جراحی‌ برای‌ برداشتن‌ طحال‌ (اسپلنكتومی‌) در موارد دایمی‌

انتقال‌ پلاكت‌ برای‌ بیماران‌ مبتلا به‌ ترومبوسیتوپنی‌ مزمن‌

ممكن‌ است‌ در زمان‌ تشخیص‌ و در موارد عودكننده‌، كورتیكواستروییدها تجویز شوند.

در طی‌ مرحله‌ حاد یك‌ حمله‌ شدید ممكن‌ است‌ گاماگلوبین‌ تجویز گردد.

در موارد دایمی‌ ممكن‌ است‌ درمان‌ سركوبگر ایمنی‌ تجویز شود.

استراحت‌ در بستر در طی‌ مرحله‌ حاد

حداقل‌ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری برای‌ پیشگیری‌ از آسیب‌

پرهیز از ورزش‌های‌ تماسی‌

رژیم‌ غذایی‌ خاصی‌ ندارد.

اگر علایم‌ در طی‌ درمان‌ بدتر شوند. از دست‌رفتن‌ شدید خون‌ در یك‌ وضعیت‌ اورژانس‌

اگر علایم‌ جدید یا غیرقابل‌ توجیه‌. داروهای‌ مورد استفاده‌ در درمان‌ ممكن‌ است‌ عوارض‌ جانبی‌ ایجادكننده‌ به‌ ویژه‌ كورتیكواستروئیدها عوارض‌ جانبی‌ و واكنش‌های‌ زیانبار بسیاری‌ دارند كه‌ مستلزم‌ پیگیری‌ هستند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: