نام:دیگو آرماندو مارادونا

تاریخ تولد: 30 اكتبر 1960

محل تولد: ویا فیورتیو،آرژانتین

• پسرك مظلومی كه جهان را تحت تاثیر قرار داد

در آرژانتین چیز هایی وجود دارد كه هیچگاه از سكه نمی افتند مانند دسر كارامل محلی آنها و دختران زیبایشان.فوتبال هم یكی دیگر از اینها میباشد،ورزشی كه مدهاست دلخوشی و سرگرمی مردم آرژانتین است و روز به روز به محبوبیت آن اضافه میشود.اما در 30 اكتبر 1960 پسری به دنیا آمد كه علاقه مردم آرژانتین به فوتبال را دو چندان كرد...اسم او را دیگو گذاشتند.

در آن زمان حتی به فكر پدر مادرش هم نمیرسید كه این پسر بچه موفرفری با آن نگاه مظلوم بتواند تا این حد دنیا را متوجه خود بكند و در تاریخ ماندگار شود.

• رفاقت دیگو و توپ!

در آمریكای جنوبی یك خصلت مشترك بین همه كودكان وجود دارد و آن این است كه آنها قبل از اینكه به مدرسه بروند و با همسالان خود دوست شوند با توپ فوتبال آشنا میشوند.دیگو خیلی كوچك بود كه در كوچه پس كوچه های ویافیورتیو با توپ چهل تكه اش به این طرف و آن طرف میپرید!او به خاطر فیزیك بدنی اش همیشه با پسر های بزرگ تر از خودش فوتبال بازی میكرد و به واقع از آنها برتر بود!

تا اینكه توجه سرمربی تیم جوانان آرژانتینیوس جونیورز،فرانسیس كورنخو، را به خود جلب كرد!این مربی به توانایی های دیگو شك نداشت اما مطمئن نبود كه او بتواند با افرادی بزرگ تر از خودش به راحتی كنار بیاید و ابتدا از پذیرفتن او خودداری كرد اما اصرار های دیگو سرانجام نتیجه داد و مربی در مقابل این چپ پای كوچك نرم شد.دیگو خیلی سریع فوق ستاره تیم شد و در 136 بازی به هیچ وجه طعم شكست را نچشید تا اینكه برای تیم بزرگسالان جونیورز فرا خوانده شد و در 20 اكتبر 1977 در لیگ دسته اول پای به میدان گذاشت و به مصاف ریورپلات رفت و هرچند 2-1طعم شكست را چشید اما آن آغازی بود بر دوران طلایی فوتبال او.بعد از آن مورد توجه بوكا جونیورز قرار گرفت و پایش به اروپا گشوده شد وتیمهای بارسلونا،ناپولی و سویا تیم هایی بودند كه شاهد تكنیك بی نظیر و پای چپ جادویی اش بودند.

• ستیزه جو از ابتدا

دیگو برای تیم ملی آرژانتین بازی هایی به یاد ماندنی انجام داد و هرچند كه بعد از باتیستوتا با 34 گل زده در 91 بازی به عنوان دومین گلزن آرژانتین شناخته میشود ولی تاثیر او در تیم به حدی بود كه فدراسیون فوتبال آرژانتین پیراهن شماره 10 این تیم را بازنشسته اعلام كرد.(هرچند بعد ها با مخالفت فیفا مجبور به لغو این تصمیم شد).

عشق و علاقه آرژانتینی ها به او از 13 آپریل 1977 آغاز شد.در آن روز مارادونا برای اولین بار پیراهن تیم كشورش را پوشید و در یك بازی دوستانه به مصاف تیمی منتخب از ستارگان لیگ آرژانتین رفت.بازی خوب او باعث شد تا سزار لوییس منوتی نتواند از او چشم پوشی كند و از او برای حضور در مرحله نهایی جام جهانی 1978 دعوت كرد.آرژانتین در آن مسابقات قهرمان شد اما بدون مارادونا و منوتی ترجیح داد تا او را بر روی نیمكت بنشاند!

حضور در جام جهانی هرچند كه به او بازی نرسید اما یك تجربه خوب برای دیگو بود و تابستان همان سال او به همراه تیم جوانان آرژانتین فاتح رقابت های جهانی جوانان در ژاپن شد.دیگو سالها بعد راجع به آن روز گفت"تا آن زمان حضور بر روی چمن برایم فقط حكم یك تفریخ را داشت و به هیچ وجه حس نمیكردم كه در یك مسابقه فوتبال ممكن است به بازیكن تا این حد فشار بیاید.بعد از آن هم هیچگاه آنقدر تحت فشار قرار نگرفتم،البته به جز مواقعی كه دخترم از من خواسته ای دارد!"

اما او مردی پر حاشیه بود و بارها حضور در دادگاه را تجربه كرد.ابتدا به خاطر شلیك كردن به یك خبرنگار با تفنگ بادی و بعد هم به خاطر به ناسزا گرفتن پاپ در یك برنامه تلویزیونی!

در بیرون میدان دشمنان زیادی داشت كه در پایان حریف آنها نشد و دیگو را از پای در آوردند.اما در زمین فوتبال بی رقیب بود. بی دلیل نیست كه میشل پلاتینی اسطوره فوتبال فرانسه راجع به او میگوید"كاری را كه من با توپ فوتبال هم قادر به انجامش نیستم او با یك پرتغال به راحتی انجام میدهد"

• دیگو و جام های جهانی

در جام جهانی 1982 او نتوانست آن كیفیت همیشگی اش را به نمایش بگذارد.آرژانتین بازی افتتاحیه جام را از بلژیك باخت و بعد از آن مجارستان و السالوادور را از پیش رو برداشت.دیگو دو گل در مقابل مجارستان به ثمر رساند اما نتوانست اینكار را در برابر ایتالیا و برزیل تكرار كند و آرژانتین در مرحله دوم از دور رقابت ها كنار رفت.

اما در مكزیكو 1986 او بسیار خوش درخشید.5 گل او-یكی به ایتالیا و دو جفت به انگلیس و بلژیك- تیم كارلوس بیلاردو را به فینال رقابت ها رساند و با پیروزی 3-2 آرژانتین برابر آلمان غربی قهرمان جهان شد و خود را به عنوان بزرگترین فوتبالیستی كه ناكنون پای به چمن فوتبال گذاشته به جهانیان معرفی كرد.

4 سال بعد بازی ها در ایتالیا برگزارشد.دیگو 7 سال را به همراه ناپولی گذرانده بود و با آن تیم دو بار قهرمان باشگاه های ایتالیا و یك بار هم قهرمان جام یوفا شده بود ولی آن تورنمنت برای دیگو شرایط متفاوت تری داشت و او قبل از شروع بازی ها از ناحیه زانو مصدوم شد اما با اتكا به قدرت بدنی اش و علیرغم آن مصدومیت پای به زمین گذاشت و آرژانتین را از سد برزیل،یوگشلاوی و ایتالیا گذراند اما در فینال و در مقابل پنالتی آندریاس برمه كاری از دستش بر نمی آمد و آرژانتین به نایب قهرمانی قناعت كرد.

اما آخرین پرده از حضور مارادونا در جام جهانی،تاریك ترین آنها نیز بود.مسابقات در آمریكا برگزار میشد و مارادونا در دو بازی ابتدایی در مقابل یونان و نیجریه حضور داشت اما كمیته مسابقات اعلام كرد كه آزمایش دوپینگ او مثبت است و او از ادامه همراهی تیم ملی آرژانتین محروم شد.هم تیمی های او هم نتوانستند در غیابش كاری از پیش ببرند و آرژانتین از مرحله دوم فراتر نرفت.







بعد از آن دیگو سالهای سختی را گذراند و در حالی كه گرفتار اعتیاد بود به كوبا رفت تا با كمك دوست صمیمی اش فیدل كاسترو اعتیاد را ترك كند و تا حد زیادی هم در این راه موفق بود.بازی خداحافظی او در 10 نوامبر 2001 با شكوه هرچه تمام تر در استادیوم لا بومبونرا (استادیوم خانگی بوكا جونیورز) برگزار شد و او در قالب تیم ملی آرژانتین به مصاف تیمی متشكل از ستارگان هم دوره اش رفت و بدین ترتیب آرژانتین با پسرك طلایی اش وداع كرد!





ü سوابق بازیگری

v 91 بازی ملی و 34 گل

v حضور در جام جهانی 1982 اسپانیا

v قهرمانی در جام جهانی 1986 مكزیك

v انتخاب به عنوان بهترین بازیكن جام جهانی 1986 مكزیك

v نایب قهرمانی در جام جهانی 1990 ایتالیا

v حضور در جام حهانی 1994 آمریكا

v 1976-1981 آرژانتینیوس جونیورز (166 بازی و 116 گل)

v 1981-1982و1995-1997 بوكا جونیورز(71 بازی و 35 گل)

v 1982-1984 بارسلونا (58 بازی و 38 گل)

v 1984-1991 ناپولی (259 بازی و 115 گل)

v 1992-1993 سویا (29 بازی و 7 گل)

v 1993-1994 Newell's old boys (5 بازی بدون گل زده)

v قهرمان آرژانتین 1981

v قهرمان ایتالیا 1987 و 1990

v جام حذفی ایتالیا 1987

v جام یوفا 1989



ü سوابق مربیگری

v 1994 ماندیو كورینتیاتس

v 1995 ریسینگ كلاب آویاندا
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: